Muli bbwangi (Hallo in
Chirwa) !
Zoals de meeste onder
jullie wel weten, zijn Shirley en ik enorm druk in de weer met het project. Het
is niet altijd even gemakkelijk om het rond te krijgen en dat was het vorige
week zeker niet! Vlak na dat ik mijn vorig blogbericht heb gepost hebben we 4
dagen non – stop doorgewerkt voor het project. Onze hele kamer was veranderd in
een puinhoop en ’s nachts droomde ik zelfs over activiteitenfiches,
organisatiemogelijkheden, low – cost materiaal en vellen gekleurd papier. ;-)
Natuurlijk loont het om hard te werken en dat heb ik deze keer nog maar eens
mogen merken!
Miss Beatrice (onze
stagebegeleidster van DALICE) is vorige week op bezoek geweest, ze zag ons
bezig in een geconcentreerde knutsel – modus. Ze wou weten hoe het met het
project verliep en of we het een beetje redden in ons huisje, op school, … . We
lieten haar onze activiteitendoos, de activiteitenfiches en het al geknutselde
materiaal zien. Ze was onder de indruk! :-D Ze kon bijna niet geloven wat ze
zag en zei heel de tijd: “Wow!” “This is so nice!” Ze vroeg ons wat we er
vonden om een presentatie te geven aan de studenten van kleuteronderwijs (1e
en 2e jaar).
Op maandagochtend stonden Shirley en ik vooraan in de kapel een
presentatie te geven.
Tijdens de presentatie
hadden we het over VVOB (de organisatie die ons begeleidt), LITLE (het project
dat we uitwerken), onszelf en onze activiteitendoos (meer bekend als de
activity – box). Natuurlijk zijn we veel later aan de presentatie begonnen dan
gepland. In Afrika is dat geen enkel probleem, want hier geldt de Hakuna matata
– regel meer dan ooit. ;-) Nadat de projector, het projectiescherm en als ons
materiaal was uitgesteld konden we (eindelijk!) na 30 minuten vertraging met
onze presentatie starten. Eens dat de spits er af was, ging alles van een leien
dakje. Als je ons binnenkort op youtube ziet verschijnen met onze
activiteitendoos is dat de normaalste zaak van de wereld, aangezien we van verschillende
kanten werden gefilmd. :-P
Ikzelf was vooral
onder de indruk van de aandacht van de studenten. Er waren er enkele die alles
filmden met hun gsm, anderen waren druk bezig met alles over te pennen van wat
we vertelden en nog andere namen talloze foto’s van al ons uitgestald
materiaal. Toen we de presentatie beëindigd hadden, waren er nog studenten die
enkele vragen hadden over het materiaal. Shirley en ik hadden er bewust voor
gekozen om niet al onze activiteiten in onze presentatie uit te leggen, want
dan zou het veel te lang geduurd hebben! Toch wouden de studenten dat we dit
deden, dus hebben we beslist dat we dit zouden geven voor de geïnteresseerden.
Tot onze grote verbazing bleef iedereen zitten en ongeduldig wachten op de
uitleg van de volgende activiteit. Nadien nodigden we de studenten die wouden
uit om naar ons materiaal te komen kijken. Zowel de studenten als de docenten
en de leerkrachten van de kleuterschool waren heel enthousiast over onze
presentatie!
Doordat we zo veel en
zo lang gewerkt hadden, gingen de dagen sneller voorbij dan we zelf beseften.
Plots was het alweer vrijdag en het leek alsof maandag nog maar net voorbij
was. Vrijdag heeft voor ons een leuke betekenis, want vrijdag is Nshima – dag.
We hebben er naar uit gekeken, want door al het zware werk zijn we niet naar de
winkel kunnen gaan, werd de berg met vuile was groter en de zin om noedels te
eten enkel kleiner... . Gelukkig heeft elke week een vrijdag en mogen wij dan
mee eten in de ‘diningroom’. Helaas bracht deze vrijdag ook minder leuk nieuws
met zich mee, want in april is het een hele maand vakantie. Aangezien het vandaag al april is (alsook goede vrijdag, waardoor de ‘diningroom’ sowieso
gesloten is), vermoed ik dat de ‘diningroom’ gesloten zal zijn. Vorige week
vrijdag was het dus onze laatste Nshima – vrijdag…
Weten jullie eigenlijk
al hoe het er aan toe gaat in de ‘diningroom’? Ik geloof niet dat ik jullie dat
al uitgelegd heb.
Voor je naar de
‘diningroom’ gaat, moet je eerst je handen was. Aangezien je Nshima met kip en
groenten enkel met je handen kan/mag eten, is dit een goed idee! Het is de
bedoeling dat je elk je eigen bord mee brengt, als je zin hebt in véél Nshima
mag je nog een extra bord mee brengen. Of je kan ook gewoon een groot bord mee
brengen, want hoe groter je bord is hoe meer plaats er is voor Nshima. Dan is
het tijd om aan te schuiven, want er zijn véél studenten op de campus en dat
merk je vooral als je staat aan te schuiven voor Nshima! Als het dan
uiteindelijk jouw beurt is, krijg je een schep Nshima, groenten, saus en mag je
een stuk kip kiezen. Nadien is het tijd om op zoek te gaan naar een plek om te
eten. Er staan verschillende tafels met stoelen en op elke tafel ligt er een
hoopje zout. Er wordt veel gelachen en gepraat. In het begin konden Shirley en
ik onze Nshima niet kneden, maar nu gaat het steeds beter en beter! Dat zou ook
wel mogen, na al die vrijdagen dat we al Nshima hebben gegeten! :-) Als je
klaar bent met eten, staat er buiten een kraantje waaronder je je handen en je
bord kan wassen. Vanaf daar gaat iedereen terug zijn eigen weg. Misschien
klinkt het niet zo gezellig en speciaal, maar toch ga ik de Nshima – momenten
missen… . Vooral omdat dat de enige plaats is waar we onze klasgenoten kunnen
terug zien, aangezien ze allemaal zo druk in de weer zijn!
De tijd begint te
korten, want mijn laatste maand in Zambia is deze week ingezet. Op sommige
momenten is de tijd voorbij gevlogen en op andere momenten leek het alsof
enkele uren dagen duurden. Natuurlijk wil dat niet zeggen dat ik niet van dit
groot avontuur en deze unieke kans geniet, want ik heb hier al een geweldige
tijd beleefd en ongelooflijk veel mooie herinneringen in mijn ‘rugzak’ gestoken!
Ik kijk er naar uit om thuis te zijn, maar kijk er tegen op om van alles en
iedereen hier afscheid te nemen.
Veel liefs
Nele
Ps: Oeps, ik heb
helemaal niets over de pre – school verteld. Dat is nochtans mijn grootste bron
van energie! Afgelopen week heb ik enkele activiteiten uit de activiteitendoos
uitgetest bij de oudste kleuters. Ze waren zo enthousiast, iedereen was
aandachtig en gelukkig. “Nele, you’re making them happy. You’re a good
teacher!” zei juf Getrude. Als de kleuters je dan ook nog eens spontaan komen
knuffelen voor ze naar huis gaan, dan denk ik dat het duidelijk is! :-D
Geen opmerkingen:
Een reactie posten