Dag iedereen :)
De dagen dat ik nog in Dilbeek rond loop beginnen te korten en het moeilijkste van mijn vertrek is al deels gebeurd. Afscheid nemen... Gisteren heb ik afscheid genomen van Milan, het was een fijn en mooi afscheid. Hij heeft me enkele spullen meegegeven zodat ik hem toch dicht bij mij kan voelen. Er zijn al veel traantjes gevloeid en er zullen er nog meerdere komen, want ook van mijn vrienden en familie moet ik afscheid nemen. Ik heb al verschillende spullen in mijn koffer gestoken die vele herinneringen met zich mee dragen. Er zitten vele foto's, albums, knuffels, dekentjes en andere spullen van thuis in mijn koffer. Ook één van de belangrijkste spullen die er in zit, is pure chocolade. Naar het schijnt zal ik het hemels vinden als ik in een dip zit, dus heb ik mijn voorraad mee genomen! Bij deze kennen jullie mijn verslaving... :-p
Het maken van mijn koffer was ook niet de gemakkelijkste taak van de wereld, want er waren vele vragen die door mijn hoofd spookten zoals: "Gaat het daar echt zo warm zijn?" "Wat als ik daar ziek word?" "Zit ik al over mijn kg's?" "Zou ik dat in Zambia niet kunnen kopen?", deden me enkel meer en meer twijfelen over wat ik wel en niet in mijn koffer moest steken. Mijn koffer is nu gemaakt, maar of ik al helemaal klaar ben en ik echt niets vergeten ben dat weet ik eigenlijk zelf niet zo goed. Daarom laat ik mijn koffer ook nog maar even open liggen, hoogstwaarschijnlijk komen er nog vele spullen bij! (ik ken mezelf! ;-) )
Langs de ene kant voel ik mij helemaal klaar om deze grote stap te zetten en ik heb er super veel zin in, maar langs de andere kant ben ik zo aan het twijfelen. Ik twijfel of ik het wel kan, zo lang weg zijn van thuis, van al mijn vrienden, familie, Milan... "Ben ik daar wel sterk genoeg voor? Ben ik daar nu wel al echt klaar voor?" Naar Afrika gaan is altijd mijn droom geweest, ik heb altijd al een hart voor Afrika gehad, een groot verlangen naar en ik ben heel blij dat ik de kans heb gekregen om dit te mogen beleven! Ik ga er dan ook ten volle van genieten en met open ogen, handen en hart Zambia leren kennen en alles wat er bij hoort.
Met de voorbereidingen ben ik helemaal in orde! Ik heb alle inspuitingen die ik hoorde te hebben gehad en ook mijn apothekerszakje is goed aangevuld! Voor diegene die me graag eens willen zien, jullie kunnen me steeds toevoegen op mijn skype adres: Nele Peeters.
Mijn volgend blogbericht zal het eerste bericht vanuit Zambia zijn. Wanneer ik dit bericht zal posten, kan ik jullie nog niet zeggen. Dat neemt natuurlijk niet weg dat ik er al heel hard naar uit kijk om mijn verhalen met jullie te delen!
Lieve groetjes!
Nele
